نقش ارزشیابی توصیفی در کاهش اضطراب، افزایش اعتماد به نفس و یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی از دیدگاه آموزگاران ( مطالعه موردی: آموزگاران مدارس ابتدایی دوره اول و دوم شهرستان دماوند)

با توجه به نوپایی و اهمیت ارزشیابی توصیفی در کشور و اجرای آزمایشی آن در پایه­های اول تا ششم دوره ابتدایی تحصیلی، تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش ارزشیابی توصیفی در کاهش اضطراب، افزایش اعتماد به نفس و یادگیری در دانش­آموزان ابتدایی از دیدگاه معلمان ابتدایی شهر دماوند انجام شده است. در همین راستا و به منظور آزمون فرضیه­های تحقیق کاربردی حاضر از روش پژوهش توصیفی – پیمایشی استفاده شده است. به همین منظور محقق پرسشنامه محقق ساخته با 24 گویه­ای که سه بعد (اعتماد به نفس، اضطراب، یادگیری معنادار) در دانش­آموزان دوره ابتدایی را اندازه­گیری می­نماید و ضریب پایایی 85/0 را دارا است را بین186 معلم دوره ابتدایی(120 معلم زن و 26 معلم مرد) که به روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای ساده از میان کل معلمان زن و مرد دوره ابتدایی شهرستان دماوند که تعداد آنها 354 نفر برآورد شده بود، انتخاب گردیدند، توزیع نموده و در نهایت ضمن ارائه آمار جمعیت­شناختی نمونه آماری با استفاده از شاخص­های آمار توصیفی مانند جدول فراوانی و درصد و نمودار دایره­ای، به توصیف متغیرهای تحقیق و با استفاده از آزمون کلموگروف – اسمیرنف، آزمون تی و آزمون تحلیل واریانس به آزمون فرضیه­های تحقیق پرداخته شد. در انتها از آزمون فرضیات تحقیق چنین نتیجه­گیری شد که؛ از دیدگاه معلمان دوره ابتدایی شهرستان دماوند ارزشیابی توصیفی در کاهش اضطراب، افزایش اعتماد به نفس و یادگیری در دانش­آموزان ابتدایی تاثیر معنادار دارد. جنسیت معلمان بر دیدگاه ایشان در خصوص، نقش ارزشیابی توصیفی در افزایش یادگیری معنادار، کاهش اضطراب و افزایش اعتماد به نفس دانش­آموزان ابتدایی تاثیری ندارد.